W czasie, gdy powstawały zręby dzisiejszego Polmosu, Bielsko-Biała nie była jeszcze jednym miastem. Dwa odrębne, podzielone rzeką Białką organizmy miejskie, z których pierwszy należał do Śląska, a drugi do Małopolski, słynęły z tradycji gorzelniczych. Już w 1827 roku w krakowskiej Białej powstała Fabryka Wódek, Koniaków i Vermouthu firmy Stock, w śląskim Bielsku działała zaś Fabryka Najprzedniejszych Wódek i Likierów Jerzego Jenknera i Spółki. Pierwsza z nich produkowała głównie likiery i vermuty oraz prowadziła destylację win, leżakowanie i rozlew koniaków, druga znana była z szerokiego asortymentu produkcji: Markowy Starowin, Żytniówka Polska, Koniak Medicinal, to tylko niektóre z nich.
W roku 1924 powołano Polski Monopol Spirytusowy, do którego należały wszystkie zakłady rektyfikujące spirytus. Monopol miał wyłączne prawo do produkcji wódek czystych oraz do obrotu tymi wódkami i spirytusem. U schyłku II wojny światowej, grupa operacyjna Komitetu Ekonomicznego PRL zabezpieczyła fabryki Jankera i Stocka, po czym rozpoczęto prace nad uruchomieniem produkcji wódek na potrzeby wojska. W końcu kwietnia 1945 roku rozpoczęła produkcję załoga licząca 35 pracowników. Zakład został przekazany przez sowieckie władze Urzędowi Akcyz i Monopoli w Bielsku. W październiku 1945 roku przejęła go Delegatura Państwowego Monopolu Spirytusowego z Krakowa. Utworzono Wytwórnię Wódek Gatunkowych Państwowego Monopolu Spirytusowego w Bielsku z oddziałem w Białej.